Egzekucja kontaktów.
Często pomimo sądowego czy to arbitralnego czy ugodowego ustalenia sposobu kontaktów z dzieckiem, kontakty te są utrudniane przez osobę sprawującą pieczę nad dzieckiem lub wadliwie wykonywane przez osobę uprawnioną do kontaktów. Do niechlubnej klasyki zaliczyć można: uchylanie się od wydawania dziecka na kontakty, notoryczne spóźnianie się z odwiezieniem małoletniego po zakończonym kontakcie, uchylanie się od "oddania" dziecka czy notoryczne odwoływanie kontaktów przez uprawnionego.
W takich wypadkach, aby zapewnić prawidłowe wykonywanie uregulowań dotyczących kontaktów można skorzystać z instytucji przymusowej egzekucji kontaktów w trybie art. 598(15) kpc i następnych.
Postępowanie to ma charakter dwuetapowy, najpierw występujemy do sądu ( z odrębnym wnioskiem do Wydziału Rodzinnego Sądu Rejonowego lub - co nie jest jednak ogólnopolską praktyką sądowniczą wraz z wnioskiem o zabezpieczenie kontaktów na czas trwania procesu w toku sprawy o rozwód) o zagrożenie zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktów/ osoby pod pieczą, której przebywa dziecko określonej sumy pieniężnej. Kwota ta będzie zależna od zarobków osoby naruszającej kontakty, powinna być na tyle dolegliwa, aby powstrzymać ją od dalszych naruszeń.
Do wniosku należy załączyć dowód uiszczenia opłaty sądowej w kwocie 40 zł oraz odpis wykonalnego orzeczenia/ ugody ustalającej kontakty (na potwierdzenie, że możemy domagać się ich egzekucji). Powinniśmy także wykazać, że wcześniej już dochodziło do naruszeń (np. mailami, zeznaniami świadków, niekiedy dochodzi do interwencji policji- wówczas sporządzana jest notatka służbowa).
Jeżeli dysponujemy już prawomocnym postanowieniem, w którym zagrożono obowiązkiem zapłaty i dochodzi do kolejnego naruszenia - wówczas dopiero możemy wystąpić do Sądu Rejonowego o nakazanie zapłaty oznaczonej uprzednio sumy. Co ważne, kwota będzie mnożona przez ilość naruszeń, sąd może zmienić też wysokość sumy pieniężnej ustalonej w postanowieniu o zagrożeniu obowiązkiem zapłaty.
Ten instrument prawny został wprowadzony w 2011 roku (wcześniej próbowano egzekwować kontakty w oparciu o przepisy dotyczące egzekucji świadczeń niepieniężnych) i jego skuteczność jest wysoka. Okazuje się, że nawet w przypadku kontaktów z dziećmi argumenty finansowe przemawiają bardziej niż wcześniej szerzej stosowane przymusowe odebranie dziecka. Zagrożenie obowiązkiem zapłaty dyscyplinuje obydwie strony, choć najlepiej - niezależnie od innych animozji - tak uregulować wykonywanie kontaktów, aby odbywały się one z uwzględnieniem dobra dziecka, w sposób elastyczny dostosowywały się do jego potrzeb, a tzw. "przekazywanie" dziecka odbywało się bez jakichkolwiek negatywnych emocji.
